نقد معناشناختی روایت «مَا بَعَثَ اللّهُ أَنْبِیَائَهُ وَ رُسُلَهُ إِلَی عِبَادِهِ إِلّا لِیَعْقِلُوا عَنِ اللّهِ»

سه معنا برای روایت «مَا بَعَثَ اللّهُ أَنْبِیَائَهُ وَ رُسُلَهُ إِلَی عِبَادِهِ إِلّا لِیَعْقِلُوا عَنِ اللّهِ» ارائه شده است. مطابق احتمال اوّل، هدایت‌کردن وظیفه‌ی انبیاء تلقی شده است. مطابق احتمال دوم، هدایت‌کردن از جمله‌ی افعال خداوند است. طبق احتمال سوم نیز هدایت به مردم منتسب است. مردم هستند که هدایت را می‌پذیرند. در این نوشتار به نقد و بررسی این احتمالات پرداخته شده است و سعی بر آن است تا در نقد و بررسی معانی مذکور، هم از سیاق درونی - معناشناسی - و هم از سیاق بیرونی - موارد استعمال، خانواده‌ی حدیث و استعمالات عرفی - کمک گرفته شود. هرچند احتمال اوّل از جهت سیاق درونی ممکن است مورد قبول باشد، ولی با سیاق بیرونی سازگار نیست. احتمال دوم نیز با سیاق درونی و با سیاق بیرونی هیچ تناسبی ندارد، ولی احتمال سوم با هر دو سیاق سازگاری دارد.